Instytut Geologii
Strona Główna
IG
Aktualności
Wszystkie
Wkład geologów UAM na 13 międzynarodowej konferencji w Ankarze
Strona Główna
IG
Aktualności
Wszystkie
Wkład geologów UAM na 13 międzynarodowej konferencji w Ankarze
Wkład geologów UAM na 13 międzynarodowej konferencji w Ankarze
Wiadomość, opublikowana 13-09-2018
ICAZ (International Council for Archaeozoology) jest międzynarodową organizacją zajmującą się promowaniem badań archeozoologicznych o najwyższych standardach naukowych i komunikacji między międzynarodową społecznością archeozoologów. Członkowie ICAZ liczą ponad 500 osób z 50 krajów na całym świecie i zajmują się obecnie analizą zróżnicowanych materiałów biokulturowych. W XIII międzynarodowej konferencji naukowej ICAZ w Ankarze w Turcji, która miała miejsce w dniach 02–07.09.2018, wzięło udział około 300 badaczy z ponad 20 krajów, w tym Polski. Instytut Geologii UAM reprezentowała dr hab. Kamilla Pawłowska i Prof. UAM dr hab. Karina Apolinarska.
Dr hab. Kamilla Pawłowska, jako jedyny przedstawiciel z Polski w sesji dedykowanej dotychczasowym osiągnięciom badań archeologicznych w Turcji będących wkładem w zrozumienie relacji człowiek–zwierzę, zaprezentowała wyniki swoich ponad 10-letnich badań kości zwierzęcych z neolitycznego stanowiska Çatalhöyük w Turcji, ze szczególnym naciskiem na przedstawianie strategii codziennego utrzymania się mieszkańców w osadzie i wykorzystania przez nich środowiska naturalnego.
Ponadto, podczas sesji poświęconej ludzkim wyborom kostnego i rogowego materiału do obróbki w zakresie jego dostępności, wartości społecznej i aspektów produkcyjnych, dr hab. Kamilla Pawłowska, wraz z dr Markiem Z. Barańskim (Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) i dr Virginia García-Díaz (Leiden University) zaprezentowała wyniki badań figurki z kości, szczególnie ważne w perspektywie badań stanowiska Çatalhöyük. Unikatowa w skali Turcji neolityczna kość osła – pierwszy człon palcowy – posiada znaki nacięć tak ukształtowane, że przypominają oczy, akcentuje dr hab. Kamilla Pawłowska. Cechy oczu sugerują analogie do tak zwanym „coffee-bean eyes”, które przedstawione na glinianych figurkach są dobrze znane w kontekście archeologicznym na wielu stanowiskach na Bliskim Wschodzie. Nie były jednak znane z Çatalhöyük, gdzie dodatkowo dotychczasowe badania wskazują że jest to pierwsza antropomorficzna figurka z Çatalhöyük zrobiona z kości, podkreśla dumnie dr hab. Kamilla Pawłowska, która zwiększa naszą wiedzę w zakresie zrozumienia wykorzystania zwierząt w neolicie, zastosowanych procesów technologicznych, a także oceny figurki jako przedmiotu które przed naszymi badaniami były znane tylko z gliny. Ten niezwykły artefakt jest rezultatem badań prowadzonych w ostatniej strefie wykopaliskowej (GDN–Gdańsk Area) w ramach 25 lat projektu badawczego Çatalhöyük.
Podczas sesji archeo-malakologicznej, poświęconej zastosowaniu mięczaków w pracach archeologicznych, Prof. UAM dr hab. Karina Apolinarska przedstawiła podsumowanie kilkuletnich badań dotyczących metodologii badań izotopowych muszli mięczaków. Ponadto, zaprezentowała ona również wyniki badań izotopowych neolitycznych ozdób pochodzących z obszaru Kujaw, realizowanych w ramach grantu NCN pt. „Biografie kulturowe ozdób z muszli w społeczeństwach okresu neolitu i wczesnej epoki brązu z terenu Polski i Europy Środkowej”, którego kierownikiem jest dr Aldona Kurzawska z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN w Poznaniu. Ozdoby te, a konkretnie składające się na nie koraliki, wykonane zostały z muszli słodkowodnych mięczaków należących do rodzaju Unio. Badania pozwoliły określić pochodzenie muszli użytych do wykonania koralików.
Ponadto, podczas sesji poświęconej ludzkim wyborom kostnego i rogowego materiału do obróbki w zakresie jego dostępności, wartości społecznej i aspektów produkcyjnych, dr hab. Kamilla Pawłowska, wraz z dr Markiem Z. Barańskim (Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku) i dr Virginia García-Díaz (Leiden University) zaprezentowała wyniki badań figurki z kości, szczególnie ważne w perspektywie badań stanowiska Çatalhöyük. Unikatowa w skali Turcji neolityczna kość osła – pierwszy człon palcowy – posiada znaki nacięć tak ukształtowane, że przypominają oczy, akcentuje dr hab. Kamilla Pawłowska. Cechy oczu sugerują analogie do tak zwanym „coffee-bean eyes”, które przedstawione na glinianych figurkach są dobrze znane w kontekście archeologicznym na wielu stanowiskach na Bliskim Wschodzie. Nie były jednak znane z Çatalhöyük, gdzie dodatkowo dotychczasowe badania wskazują że jest to pierwsza antropomorficzna figurka z Çatalhöyük zrobiona z kości, podkreśla dumnie dr hab. Kamilla Pawłowska, która zwiększa naszą wiedzę w zakresie zrozumienia wykorzystania zwierząt w neolicie, zastosowanych procesów technologicznych, a także oceny figurki jako przedmiotu które przed naszymi badaniami były znane tylko z gliny. Ten niezwykły artefakt jest rezultatem badań prowadzonych w ostatniej strefie wykopaliskowej (GDN–Gdańsk Area) w ramach 25 lat projektu badawczego Çatalhöyük.
Podczas sesji archeo-malakologicznej, poświęconej zastosowaniu mięczaków w pracach archeologicznych, Prof. UAM dr hab. Karina Apolinarska przedstawiła podsumowanie kilkuletnich badań dotyczących metodologii badań izotopowych muszli mięczaków. Ponadto, zaprezentowała ona również wyniki badań izotopowych neolitycznych ozdób pochodzących z obszaru Kujaw, realizowanych w ramach grantu NCN pt. „Biografie kulturowe ozdób z muszli w społeczeństwach okresu neolitu i wczesnej epoki brązu z terenu Polski i Europy Środkowej”, którego kierownikiem jest dr Aldona Kurzawska z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN w Poznaniu. Ozdoby te, a konkretnie składające się na nie koraliki, wykonane zostały z muszli słodkowodnych mięczaków należących do rodzaju Unio. Badania pozwoliły określić pochodzenie muszli użytych do wykonania koralików.