Kazimierskie sympozjum stanowi wyraźny znak wielkiej troski Kościoła o małżeństwo i rodzinę. Nie tylko przez to, że zgromadziło wielu prelegentów i uczestników, ale, jak przystało na prawdziwe dysputy teologiczne, stanowiło tygiel poglądów pochodzących z różnych szkół teologicznych skonfrontowanych z praktyką duszpasterską. Nie zabrakło w tym roku również dyskusji pomiędzy prawnikami i lekarzami.

W trakcie dyskusji przekonywano, iż poczęty człowiek ma prawo do ochrony prawnej. Życie ludzkie jest bowiem wartością i winno być chronione od poczęcia do naturalnej śmierci. Wskazywano również  na sposoby budowania kultury ludzkiego życia. Mówiono o zagrożeniach, jakie istnieją w związku z funkcjonującą kulturą śmierci. Stwierdzono także, iż duszpasterstwo rodzin w poszczególnych diecezjach podejmuje szereg ciekawych inicjatyw na rzecz małżeństwa i rodziny oraz służbie życiu. Potrzeba jednak kolejnych zaangażowań i działań synergicznych z samorządami lokalnymi.

Każda wymiana zdań i dyskusja nad problemami może stać się początkiem badań nad znalezieniem nowego – lepszego rozwiązania trudnej kwestii. Temu od lat służą kazimierskie sympozja, zrzeszające naukowców i laików, kapłanów i świeckich, teoretyków i praktyków. Jak przyznaje wielu uczestników, dyskusje i wygłoszone referaty pozwalają im poszerzyć perspektywę patrzenia na współczesne problemy. Istnieje więc nadzieja na to, iż zostaną podjęte nowe inicjatywy badawcze, jak również praktyczne działania na rzecz małżeństwa i rodziny w ramach duszpasterstwa rodzin.

UAM - Pasja dobrze wykształcona!