Z głębokim żalem i smutkiem informujemy, że dnia 9 października 2016 r. zmarł w wieku 97 lat nasz wieloletni Kierownik i Mistrz

Prof. dr hab. Hieronim Hurnik

Jako student zjawił się w Obserwatorium już w roku 1937, by po wojnie stać się jednym z pionierów wskrzeszających poznańską astronomię.
Przez ponad 20 lat kierował Obserwatorium w trudnych czasach, przeciwstawiając swój zapał i entuzjazm absurdom minionego systemu.
Gdy nie mógł już wykładać, odnalazł się jako autor książek popularnonaukowych.

Jako emeryt był aż do końca dobrym duchem Obserwatorium, wędrując po schodach z coraz większym trudem, ale z nieodmiennym uśmiechem na twarzy. Takim Go zapamiętamy.

Pogrzeb odbędzie się w piątek 14 października 2016r. o godzinie 9:30 na Cmentarzu Komunalnym Junikowo w Poznaniu.

Pracownicy Instytutu Obserwatorium Astronomiczne UAM w Poznaniu

Hieronim Hurnik urodził się 6 października 1919 w Poznaniu. W 1937 roku uzyskał maturę w gimnazjum o profilu humanistycznym im. Paderewskiego w Poznaniu, a następnie podjął studia na kierunku matematyka na Uniwersytecie Poznańskim. Jeszcze na studiach (w 1938 roku) został zatrudniony w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Poznańskiego, jako pracownik pomocniczy do prac obliczeniowych przy redukcji obserwacji. W efekcie powstały jeszcze przed wojną dwie pierwsze prace jego współautorstwa. Studia przerwała mu wojna, której większą część spędził w okolicy Królewca i Tylży, dokąd został wywieziony przymusowo. Po powrocie do Poznania w 1945 roku, zachęcony przez prof. Józefa Witkowskiego, ówczesnego kierownika Obserwatorium, kontynuował studia na Uniwersytecie Poznańskim, pracując równocześnie w Obserwatorium Astronomicznym UP. Uczestniczył w budowie służby czasu, w ramach której w Poznaniu pojawiły sie pierwsze zegary kwarcowe. W 1948 roku obronił pracę magisterską pt. Badanie obiektywu Steinheil nr 43262. W 1958 roku uzyskał tytuł doktora (określany wówczas mianem "kandydata nauk") za pracę pt. Rozkład periheliów i biegunów orbit komet nieperiodycznych w przestrzeni, natomiast w 1964 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Zagadnienie ruchu Słońca względem statystycznej chmury komet. W 1973 został mianowany profesorem zwyczajnym nauk fizycznych.

W latach 1965-1972 pełnił funkcję prodziekana ds. studiów zaocznych na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UAM.

Był współtwórcą stacji obserwacyjnej w Borowcu pod Kórnikiem, działającej obecnie jako Obserwatorium Astrogeodynamiczne PAN. Uczestniczył w projektowaniu i budowie wielu instrumentów astronomicznych. Opublikował kilkadziesiąt prac naukowych i kilka książek z takich działów astronomii, jak: astrometria, meteorytyka, astronomia kometarna, instrumenty astronomiczne, historia astronomii.

W latach 1967-1990, do chwili przejścia na emeryturę, kierował Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Wypromował 17 doktorów astronomii, m.in. Edwina Wnuka (1978), Iwonę Wytrzyszczak (1986), Tadeusza Jopka (1986) oraz Piotra Dybczyńskiego (1991), pracujących obecnie w naszym Obserwatorium. Mimo przejścia na emeryturę, aż do końca życia pozostawał aktywny naukowo. Był członkiem Międzynarodowej Unii Astronomicznej i Polskiego Towarzystwa Astronomicznego.