Kazimierskie sympozja stanowią wyraźny znak wielkiej troski Kościoła o małżeństwo i rodzinę. Nie tylko przez to, że gromadzą wielu prelegentów i uczestników, ale, jak przystało na prawdziwe dysputy teologiczne, stanowią tygiel poglądów pochodzących z różnych szkół teologicznych skonfrontowanych z praktyką duszpasterską.

Za temat XVI spotkania, organizowanego we współpracy z Wydziałem Teologicznym UAM, przyjęto ciekawe zestawienie tematów: duszpasterstwa rodzin i nowej ewangelizacji. Rozpoczęło się ono tradycyjnie Mszą Świętą pod przewodnictwem J. E. ks. bpa Wiesława A. Meringa w gmachu WSD Misjonarzy Świętej Rodziny. Po niej obrady przeniosły się do Gminnego Ośrodka Kultury, który zamienił się na dwa wspomniane dni na salę obrad godną najznamienitszych uniwersytetów. Ks. Andrzej Pryba MSF (UAM Poznań) – organizator, a zarazem prelegent, tak określił cel tegorocznego spotkania: Trzeba poszukiwać nowych sposobów głoszenia i docierania do współczesnego człowieka, gdyż jest on inny, niż przed jeszcze kilkunastu laty. Dotyczy to takich aspektów jak przygotowanie do małżeństwa, troska o nie, o katolickie wychowanie dzieci. To sympozjum ma pomóc w ich wypracowaniu.

Dobór prelegentów sprzyjał dynamizmowi spotkania i pozwalał na poznanie wielu różnych punktów widzenia. Z wykładami wystąpili teoretycy – teologowie pastoraliści, praktycy – duszpasterze a także wielu świeckich, którzy wystąpienia musieli pogodzić z koniecznością opieki nad drzemiącymi w wózkach dziećmi. Były więc wykłady pokazujące owoce metod nowej ewangelizacji, jak np. przedstawione przez ks. prof. dra hab. Ireneusza Mroczkowskiego (UKSW Warszawa) na przykładzie diecezji Płockiej. Opcję przeciwną reprezentował ks. dr hab. Andrzej Kobyliński (UKSW Warszawa), który w wystąpieniu pod enigmatycznym tytułem: Tożsamość katolicka a nowa ewangelizacja. Od prostestantyzacji do pentekostalizacji naświetlił problem gubienia tożsamości przez niektórych katolików zaangażowanych w działalność charyzmatyczną.

Jednym z wystąpień, na które wielu czekało w niecierpliwością było przedstawione przez dra Jacka Pulikowskiego świadectwo o współczesnych kierunkach duszpasterstwa rodzin. Jako jedyny ze zgromadzonych był on obecny na XIV Zwyczajnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów nt. misji i powołania rodziny w Kościele i w świecie jako świecki audytor. Podzielił się on zakulisowymi informacjami oraz własną refleksją w kontekście opracowywanego dokumentu końcowego.
Należałoby się spodziewać, że najliczniejszy udział w sympozjum wezmą misjonarze Świętej Rodziny. Było tak w rzeczywistości: wiele krzeseł na sali zajętych było przez opasanych czarnym pasem z misyjnym krzyżem kapłanów i kleryków spod znaku Świętej Rodziny. Czterech z nich przedstawiło także swoje prelekcje. Oprócz wspomnianego już organizatora, byli to także: ks. dr hab. Adam J. Sobczyk MSF (Prowincjał MSF) – Duchowość nowej ewangelizacji w oparciu o nauczanie papieża Franciszka, ks. Radosław Rafał MSF (Oficjał Prowincjalny ds. duszpasterstwa rodzin) – Duchowość świętorodzinna elementem nowej ewangelizacji w duszpasterstwie rodzin oraz ks. Tomasz Górecki MSF (Duszpasterz rodzin) – Wychowanie bez klapsa. Ewangelizacja przez miłość.

Nie zabrakło także świadków, którzy bardziej niż naukową wiedzą, dzielili się praktycznym rozumieniem miłości w życiu codziennym. Byli to małżonkowie – przedstawiciele Equipes Notre Dame, pracownicy poradni życia rodzinnego i socjologowie. Wszyscy uczestnicy spotkania mogli w dyskusjach, które przewidziano na koniec każdej z pięciu sesji, zadać pytania, podzielić się swoimi spostrzeżeniami lub wyrazić swój, czasem odmienny punkt widzenia.

Każda wymiana zdań i dyskusja nad problemami może stać się początkiem badań nad znalezieniem nowego – lepszego rozwiązania trudnej kwestii. Temu od lat służą kazimierskie sympozja, zrzeszające naukowców i laików, kapłanów i świeckich, teoretyków i praktyków. Jak przyznaje wielu uczestników, wysłuchane dyskusje czy prelekcje pozwalają im poszerzyć perspektywę patrzenia na współczesne problemy, a czasem nawet skłaniają do zmiany zdania. Uczestnicząc w takim spotkaniu jest się spokojnym, że wciąż jeszcze jest wielu chętnych ludzi, którym bliskie jest duszpasterstwo rodzin Kościoła.

UAM - Pasja dobrze wykształcona!